sábado, 31 de diciembre de 2011

Salir esta noche, y volver el año que viene



En pocas horas van a dar las campanadas, y dejaremos atrás el 2011. Vamos a recordar todos los buenos momentos vividos en tan solo unos segundos, vamos a alegrarnos de haber conocido a ciertas personas, y vamos a desear que otras no hubieran entrado nuca en nuestras vidas. Vamos a llorar las amistades perdidas, pero también vamos a abrazar a las ganadas, que son las más importantes. Simplemente vamos a ver el año entero como si fuera una pequeña película, seleccionando las partes más importantes de cada mes, rechazando los malos momentos e incluyendo los buenos.

Ha sido un año difícil para muchos; seguro que todos lo hemos pasado mal, seguro que hemos llorado más de una vez, y a lo mejor también gente importante se ha marchado de nuestras vidas. A lo mejor para algunos este será el primer año nuevo sin algún ser querido que se ha marchado para siempre, pero para muchos va a ser su primer año con alguien nuevo en la familia.

Puede que para algunos haya sido un año diferente, ¿pero sabéis que? Yo he aprendido que aunque las cosas duelan terminan por ir a  mejor, que las falsas amistades duran poco y las verdaderas tardan en llegar, que el amor no siempre es correspondido y que aunque alguien se vaya nos vigila desde el cielo. Y sobre todo, lo más importante, he aprendido que aunque el año no va a ser como esperamos, puede ser una 2012 perfecto.

Feliz año nuevo, espero que después de un año entero  de buscarnos a nosotros mismos al final podamos ser felices.





P.D.: No dejéis aparcados vuestros sueños, nuca se sabe cuando pueden llegar a cumplirse. 


P.D.: Esperem que no s'acabi el món...




jueves, 29 de diciembre de 2011

Una llàgrima cau sobre el coixí


Tanques l’ordinador que, com cada nit, tens obert fins tard parlant amb les amigues. Et poses el pijama, dius bona nit als teus pares i et fiques al llit. Ells van a dormir al cap de poca estona, esperes a que no se sentin més sorolls i t’aixeques. Mires per la finestra. Fins fa quatre dies, en aquestes hores ell estava esperant-te a baix, sorties per la finestra i anàveu a fer una volta, sovint per la platja. Però tot això s’ha acabat, ell ha decidit que no vol seguir amb tu. Et dones la volta i agafes el mòbil, esperant algun missatge que digui que s’ha equivocat, que deixant-te va cometre l’error més gran de la seva vida; faries el que fos perquè et tornés a dir que t’estima. I saps que aquest missatge mai no arribarà, però cada nit t’adorms amb el mòbil a la mà, sense perdre l’esperança. Comença a fer fred, però tu no ho notes. Sense deixar el mòbil et fiques al llit i et tapes fins a dalt, esperant que això calmi les mil sensacions que notes en aquests moments. Però, una vegada mes, això no serveix de res. Et poses  pensar i arribes a una conclusió.  De vegades el que fa mal no és el fet de que les coses s’acabin, és aquella sensació de sentir que la persona que tan estimes desapareix del teu costat, saber que ja no hi tornarà. Allò de que cada nit abans de tancar els ulls i dormir-te pensis: “Perquè va acabar malament, perquè no podíem seguir sent feliços?” I és en aquell moment en el que una llàgrima, que t’havies estat aguantant des que has tancat l’ordinador,  cau dels teus ulls, roda per la cara i acaba al coixí. Un coixí que ja ha rebut tantíssimes llàgrimes per una mateixa persona... I penses que ell ja no es mereix més llàgrimes, que fins i tot n’ha tingut més de les que es mereixia. Però igualment no pots deixar d’estimar-lo, no pots deixar de pensar que si un dia tot va començar podria tornar a passar. I intentes reflexionar, intentes buscar excuses per dir que ja no val la pena lluitar per ell, que algú millor trobaràs; l’únic que no ho aconsegueixes, i en aquell moment et sents com una estúpida enamorada. Creus que per molt que t’hi esforcis, els moments bons sempre guanyaran als dolents, cosa que et farà seguir somiant. La gent et diu que tot s’acaba, que ho important és guardar la història com a un bon record. Segurament tenen raó, però és que, per molt que t’hi esforcis, les coses bones mai no s’obliden. Després de tanta estona acabes adormint-te, sense deixar anar el mòbil.
Al matí següent et despertes plena d’energia, pensant que serà un gran dia. Però cada matí et despertes igual, així que, perquè hauria de ser diferent avui? D’acord, potser perquè és dissabte i has quedat amb les teves amigues, que volen animar-te. Esmorzes, et vesteixes, dius adéu i surts de casa, cap a la parada de bus. Està completament buida. T’asseus al banc i et quedes mirant un punt fix, pensant en les teves coses. De sobte veus que un nen petit passa corrents per davant teu, i una mare cridant el seu nom darrere. I es clar, com es diu el nen? Igual que el teu ex, sembla que des que et va deixar tots els nens, nois i homes es diuen com ell. Tornes a caure, no deixes de pensar en ell en tot el dia. Mil coses et passen pel cap en sentir el seu nom, en veure a una parella d’enamorats pel carrer; cada objecte, paraula, o lloc té alguna relació amb ell. Et poses a plorar. No vols, però tampoc no intentes amagar-ho. Sents que l’has perdut, però alhora que l’estimes i el necessites més que mai. Maleeixes el moment en que et vas enamorar d’ell, el dia en que et va dir que seria per sempre. Intentes odiar-lo, però descobreixes que cada vegada que penses que no et mereix i que t’ha fet mal, t’enamores encara més. És normal que et sentis perduda, mai no havies sentit que passaries el resta de la teva vida amb una sola persona; i menys encara havies pensat que aquesta persona no voldria saber res de tu. Recordes els seus llavis sobre els teus, la seva olor, les paraules que et deia, la forma en que et mirava, i segueixes plorant, aquesta vegada amb més força. Però tot i això saps que, per molt que tu segueixis esperant-lo, ell segurament trobarà algú altre amb el que serà feliç, a tu t’oblidarà i únicament al sentir el teu mateix nom, potser recordarà que una vegada una noia que es deia igual va ser important en la seva vida... 






sábado, 24 de diciembre de 2011

Moments that are recorded with fire in our hearts

Words are ephemeral, but moments last forever…




Moments - One direction




domingo, 18 de diciembre de 2011

Que sí, que soy distinta, pero no me arrepiento de serlo.


Hay días en los que estoy triste, sin ánimos para hacer nada. Hay otros en los que lo único que deseo es irme de fiesta, reír, saltar, cantar, bailar. En mi diario hay letras de todos los tamaños y colores, con diferentes caligrafías y bolígrafos. Mi habitación tiene recuerdos de la mayoría de gente que ha pasado por mi vida y ha sido importante; en mi mente están los mejores momentos con ciertas personas. No es que me guste vivir en el pasado, simplemente es que me gusta recordar las cosas, tenerlas en algún sitio para no olvidar jamás esas palabras especiales. Tengo amigas con las que me enfado cada dos semanas, y aunque intentemos remediarlo sabemos que no podemos, que somos así y punto. Tengo una gran familia donde todos estamos un poco locos, es una familia única, y me encanta. Mi ordenador está lleno de fotos, encontradas por internet, hechas por mi, con mis amigas, sola, de chicos…  También está lleno de textos, de escritos míos que plasman todo lo que siento, series, blogs, y mil cosas más. Y me gusta, me gusta no ser como los demás, ser un poco diferente, ser única. Porque cada cual tiene su forma de ser y de pensar, no hay dos personas iguales por mucho que se parezcan. Porque al fin y al cabo cada uno tiene su historia, ¡y la cuenta como quiere! 






sábado, 10 de diciembre de 2011

Es ella, y no la pienso cambiar




Una chica decidida, segura de si misma, con ganas de vivir. Es especial, es la que me anima cuando lloro, que aunque a veces también me haga llorar sé que me quiere. Humilde, loca, especial, abierta, pequeña, frágil, soñadora, alegre, sincera, cariñosa, extrovertida, perfecta… Una chica con ganas de aprender, de hacerse cada día más fuerte para no rendirse ante los problemas. Parece invencible, parece que tenga una muralla a su alrededor. Pero realmente ella es frágil, y aunque intente esconderlo la gente se da cuenta; pero es una de las cosas que más me gustan de ella, que quiere imponer tranquilidad a su alrededor. Puede que a veces haga cosas que no deba, o que esconda verdades importantes, pero la gente la quiere igual. Simplemente; inevitablemente. LA VES Y TE ENAMORAS DE ELLA.







P.D.: Lo prometido es deuda^^; saps que t'estimo!



sábado, 19 de noviembre de 2011

Prohibido rendirse!



Volver a sentir lo que un día juraste matar; seguir feliz aun sabiendo que te estás equivocando; viviendo sin miedo a perder; saltando al vacio sin saber volar, solo para estrellarte contra el suelo y poder decir : lo intenté



Estando mal se deprime






Se siente sola, perdida en un mundo en el que no tiene nada que hacer. Rodeada de “amigas” llora en silencio, intentando contener las lágrimas. Se pone a pensar en unos años atrás, cuando la hacían llorar constantemente y luego le decían que la quieran. ¿Habrá cambiado eso? Fueron sus primeros pensamientos al empezar el curso. Seguramente sí; después de las ultimas broncas contra ella, después de todo lo que les había dicho… Pero ahora se da cuenta de que no, de que a veces hay gente que te quiere mucho pero que le gusta hacerte daño. Le cae la primera lágrima y todas paran de hablar. Hasta el momento ninguna se había dado cuenta de que había abandonado la conversación hacia rato, y ahora todas están preocupadas por ella. Le preguntan, y entonces ella explota y le sale todo de golpe. Al terminar de hablar, todas se quedan paradas, luego se miran entre ellas y la abrazan. En ese momento ella vuelve a sentirse bien, y piensa que a veces, solo a veces, se equivoca con sus reflexiones. 



 


domingo, 16 de octubre de 2011

Que nadie te haga perder el rumbo, ¡solo vive!



La vida es corta, muy corta; a veces parece que solo pasan dos minutos, cuando en realidad son dos años. En este tiempo puede que todo te vaya perfecto, que creas que eres la persona más feliz de la tierra, que nada ni nadie te puede hacer daño… Te sientes protegida, como en una burbuja aislada del mundo, sola con él. Pero un día toda esta felicidad termina, entonces se te cae el mundo encima, tienes el ánimo por los suelos. Pero, ¿sabes qué? Esto lo solucionas con unos tacones de quince centímetros. A veces no tienes ganas de moverte de casa, pero en estos momentos lo mejor es salir a comerse el mundo. No hace falta tener a un chico a tu lado, eres fuerte, puedes con todo lo que se te presente. ¿Qué puede que a veces no tengas ganas de sonreír? Sí, eso te pasara mil i una vezes. Solo hasta que comprendas que tu vida es tuya, y que nadie puede hacerte perder el rumbo. ¿Qué te enamoraras muchísimas veces, y más de la mitad te harán daño? Segurísimo, pero cada vez te va a doler menos que la anterior. Sola o no, lo importante es ser feliz, vivir la vida. Porque, si tu no la disfrutas, ¿Quién lo hará por ti? NADIE. Que una temporada estés mal no significa que vayas a estarlo para siempre. Así que, ¡arriba esos ánimos! Porque desearlo es querer, y querer es poder…

   

sábado, 17 de septiembre de 2011

I'm just a girl trying to find a place in this world...








sábado, 3 de septiembre de 2011

Estrellas y sonrisas

Cuando un bebé sonríe por primera vez, un hada nace en el país de nunca jamás. Porqué los bebés son puros, sus sonrisas son tiernas y reales. Es uno de los  únicos momentos en que el ser humano sonríe sin razón aparente, porque todo les hace feliz. Son criaturas especiales, todo les afecta y se ponen a llorar si los separan de sus madres, pero basta con hacerles unas cosquillas o poner caras  raras pera despertar en ellos la más tierna sonrisa. Son como ángeles en la tierra, alegran a la gente con sus caritas, hacen que los adultos se vuelvan tontos con sus voces al hablar con ellos. En cambio, cada vez que una persona llora, una estrella se apaga en el cielo, deja de mandarnos su luz y desaparece para siempre. Y las estrellas muchas veces son las que nos guían en nuestro camino; ¿nunca os habéis puesto a mirar las estrellas al estar llorando desconsoladamente y os han calmado? Porqué a mi sí. No ganamos nada llorando, al contrario, sonreír hace crecer la magia. Así que apartad la lágrimas, no podemos dejar que se extingan las estrellas, tenemos que conseguir que la gente vuelva a creer en la magia.



martes, 16 de agosto de 2011

Nunca terminamos de conocer al mundo que nos rodea


Cansada de vivir en un mundo de fantasía decidió volver a la realidad, entonces se dio cuenta de que los amores "ETERNOS" pueden terminar en una noche, que grandes amigos pueden volverse grandes desconocidos. Que nunca conocemos a una persona de verdad; que todavía no inventaron nada mejor que el abrazo de mamá . Que el "NUNCA MÁS" nunca se cumple y que el "PARA SIEMPRE", siempre termina. No le gustaron esas reglas, pero ¿Qué más podía hacer? Decidió intentar no hundirse y seguir adelante, acababan de romperle el corazón y había podido comprobar que todo aquello era verdad, pero le costaba mucho seguir… La gente la animó, y ella terminó creyendo que lo conseguiría, pero la vida le guardaba muchas sorpresas, y no todo iba a ser fácil en los tiempos que le esperaban…



miércoles, 10 de agosto de 2011

Siempre tuya

                
Respira.
Calla.
Bésame.


No sé si puedo seguir


Porque la gente no se da cuenta de lo que tiene hasta que se enfrenta a perderlo, hasta que se pone en una situación en que dar un paso en falso significaría perderlo para siempre, saber que no volverá a recuperar a esa persona. Entonces sí que nos ponemos a llorar, y a pensar que es lo que hicimos mal, a meternos en la cama nada más llegar a casa, llorando desconsolados. Es entonces que piensas en todo lo que ganabas cuidando bien de esa persona, que puede que si hubieras hecho las cosas de otra manera ahora él seguiría aquí. Pero ya no está, ¿no? Pues entonces tienes que seguir adelante, dice la gente. Siempre piensas que lo consigues, y puede que termines con tu mejor amigo o con algún otro, pero es entonces que recuerdas que las cosas solo ocurren una vez, y que por mucho que lo intentes, ya nunca volverás a sentir lo mismo.


lunes, 8 de agosto de 2011


.Si las cosas van mal no mires hacia atrás, solo piensa en el futuro y sigue tu camino.



domingo, 7 de agosto de 2011

¡Porque es mi vida!

Sólo para ti moveré la Tierra, sólo para ti sobrevolaré los mares. Sólo a ti te diré que te amo, que no te quiero dejar ir. Pero también a ti te diré que no puedes arruinarme la vida, que por mucho que a tu lado empiece a creer en la magia no puedo quedarme en un rincón si no estás. Porque te has ido, te has ido para siempre, ¿verdad? Porqué todo aquello que vivimos no fue tan importante para ti como me hacías creer. Puede que tú llenaras mi vida, pero yo solo fui un capítulo de la tuya. ¿La verdad? Llenaste mi vida, pero mi antigua vida. He decidido que nadie más va a poder romper mi corazón a su antojo, que a partir de ahora voy a vigilar no enamorarme locamente de nadie. He construido un muro, que solo por verdaderos sentimientos podrá ser derrumbado. Porqué si te enamoras, luego duele el doble. Así que, ¿sabes qué? Ya no eres tan importante, mi vida ya no gira entorno de ti. Mi vida ya no volverá a girar en torno de nadie que no lo merezca. A partir de ahora mi vida es mía, y sólo mía.



viernes, 5 de agosto de 2011

Only be happy!



jueves, 4 de agosto de 2011

No provoca bailando, baila provocando



Sus amigas se van yendo a casa, sus padres las esperan despiertas. Normalmente ella se va con las chicas, pero hoy es diferente. Sus padres no van a volver hasta pasado mañana, tiene toda la noche para bailar, y solo para bailar. Le apasiona. Lleva un vestido blanco que a cada vuelta que da se le levanta un poco, pero le sienta bien, así que ella se lo pone, haciendo caso omiso de los comentarios de sus amigas. No es de las que provoca bailando, es de las que baila provocando. No es que lo busque, le sale así, sin más. Ni ha bebido ni ha fumado, lleva des de las diez y cinco bailando, y empieza a estar cansada, pero tiene toda la noche, y no la piensa desaprovechar. Sigue moviéndose al ritmo de la música debajo las luces, moviendo el pelo, sin darse cuenta de que el chico de la esquina lleva media hora mirándola. La encuentra perfecta. Lleva dos horas y cinco minutos y ha rechazado a todos los tíos que se le han acercado. Es su oportunidad. Empieza a avanzar, las luces van cambiando de color y el Dj anuncia que va a poner lentos a petición de una pareja. Tal y como lo había pedido; son las doce y cuarto y empieza a sonar la canción. La chica para un poco desorientada con el cambio de ritmo, pero le da igual, mientras pueda moverse ella sigue bailando. El chico sigue acercándose hasta que se queda cara a cara con ella, que al ver sus ojos azules para de bailar. Por un segundo había pensado rechazarlo como a todos los otros, ella quiere bailar y odia que la interrumpan. Pero esta vez no ha podido. Mirándose a los ojos entran en otro mundo, con la música lenta de fondo. El chico la coge por la cintura, la chica lo coge por el cuello. Empiezan a moverse, y al cabo de diez minutos, sin saber cómo, se encuentran besándose. Y la chica, por primera vez en mucho tiempo, siente que él no se le ha acercado por su cuerpo, así que siguen bailando y besándose. Ninguno de los dos saben cómo va a terminar la noche; mientras sea juntos la verdad es que no les importa.



Sensaciones diversas

Ayer lo vi, besando a su nueva novia, e imaginé que me besaba a mi. Una sonrisa se dibujó en mi cara, pero también derramé una lágrima. La sonrisa al revivir los sentimientos de uno de sus besos, la lagrima al tener la certeza de que esos besos los tengo vetados para siempre. Y pensé. Pensé  en como cambiaron las cosas des de que se fue. En todo aquello que no dije, que hubiera salvado nuestros corazones. Ese día también lloré. Lloré amargamente al ver sus fotos, al recordar escenas de nuestra relación, como en una película, mostrando solo lo que más me dolía. Lloré como una niña pequeña, sin hallar consuelo en nada que estuviera a mi alcance. También deseé con todas mis fuerzas que él siguiera feliz, que si ella es la chica a la que verdaderamente ama estuvieran juntos para siempre.  También reflexioné; pensé en que quería volver a tener cinco años, cuando mi mayor preocupación era ir al parque o no poder tener una muñeca,  pequeñas cosas sin importancia, que no afectaran para nada a mi vida. Y por último, esa noche soñé; todo lo demás quedó en un segundo plano junto con el dolor, y me propuse mantenerlo así para siempre.


miércoles, 3 de agosto de 2011

Besos

Mil tipos de besos, mil personas diferentes que los dan. Y por los besos mucha gente sufre, otros se engañan utilizándolos; hasta llegan a romper parejas y matrimonios. Pero a veces los besos también son muy inocentes, en los niños pequeños, los de las madres a sus hijos. Otros besos son los que no llevan sentimientos, los que se dan por dar, aquellos que nunca deberían llegar a nadie. Por otra parte hay los de verdad, los que se dan a la persona que tú quieres porque la amas, que son un símbolo de cariño hacia ellos, normalmente los que más se extrañan en la vida. Hay los besos apasionados, los que nunca llegar a ser nada por miedo, los robados, con lengua, sin lengua, el primer beso, uno más entre miles, con tu media naranja, con alguien pasajero… Hay mil tipos de besos, y normalmente casi todos se recuerdan; pero un beso es solo un beso, y tiene la importancia que tú le quieras dar.


martes, 2 de agosto de 2011

Yo estaré allí

+Ya no puedo hacer nada, ¡es como luchar contra una pared!
-Pero las paredes se rompen, todo se supera.
+Sí, igual que los corazones, pero de verdad que cuesta superar esos muros.
-Vale, pero para superarlos me tienes a mi, que te llevaré a cuestas si no puedes pasar la montaña.
+¿Y si no puedo parar de recordar?
-Entonces cogeré una goma y un lápiz, borraré tu pasado y escribiré para ti un futuro mejor.
+Pero… ¿Y si igualmente la cosa no termina aquí?
-Terminará, te lo prometo.
+¿Por qué estás tan seguro?
-Te conozco, eres fuerte, puedes superarlo todo y más.


lunes, 1 de agosto de 2011

Te odio, Te amo

Te odio porque a todas horas pienso en ti y tú ni siquiera me recuerdas. Te odio porque no puedo olvidarte y tú no demuestras amarme. Te odio porque mi alma se ha quedado vacía de tanto amarte. Te odio porque te miro y aún me sonrojo. Te odio porque vive en mí un deseo que tú no sientes. Te odio porque todo mi amor es sólo indiferencia para ti. Te odio porque ni una lágrima te mereces y por ti las he llorado todas. Te odio porque mi locura por ti se queda en amargura. Te odio porque para mi fuiste todo y para ti yo no fui nada. Te odio sobre todo porque, aunque lo desearía,  ni odiarte un poco puedo.

(Texto de Julieta Johansen)


Soy yo, y NO pienso cambiar


Tengo mil y un defectos, lo acepto. Soy una chica muy sensible, a veces me pongo borde sin razón. Por mucho que un chico sea mi vida no le digo nada por miedo al rechazo. Y por ese mismo miedo dejo pasar muchas oportunidades, que luego me arrepiento de no haber aprovechado. Soy muy cabezota, perfeccionista e insegura. Soy tímida al principio, pero luego estoy bastante loca. Soy una chica entre un millón, pero puedo asegurarte una cosa. Si me enamoro es de verdad, y nada me hace más daño que perder al chico que quiero. No digo un “Te Quiero” o un “Te Amo” si de verdad no lo siento. Normalmente voy con la verdad por delante, no intento esconder las cosas porqué no se me da bien mentir. Sólo dejo ver que estoy triste si realmente estoy muy mal, si no oculto mis lágrimas con una sonrisa. Y acepto mis defectos, cosa que mucha gente no hace.


domingo, 31 de julio de 2011

Deja passar el tiempo.

-Me dan pinchazos, justo aquí, en el corazón. Son agudos, y me duelen.
+Tranquila, se te pasaran.
-¡Ay! No paran, ¡me duelen mucho!
+Lo sé, pero no puedes hacer nada: cada pinchazo es un beso que tu ex la da a su nueva novia.
-No paran, cada vez duelen más…
+¡Relájate! Piensa que por cada beso que él le dé a ella, hay alguien dispuesto a dártelo a ti.
-¿Alguien como quién?
+Cómo yo por ejemplo. Estaría dispuesto a no dejar de besarte nunca.
-Tu… ¿me quieres?
+Mucho más que eso, yo estoy enamorado de ti. Des del primer día en que te vi quedé asombrado…
-Yo a ti te tengo como alguien muy especial…pero todavía no sé si estoy enamorada. No quiero hacerte daño.
+Deja pasar el tiempo; cura tu corazón y luego vuelve a enamorarte.